امارات متحده عربی کشوری است واقع در جنوب غربی آسیا، در حاشیه خلیج فارس، که از هفت شیخنشین تشکیل شده است: ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، امالقوین، رأسالخیمه و فجیره. پایتخت این کشور ابوظبی است، اما دبی، با وجود اینکه مرکز سیاسی نیست، به عنوان پرجنبوجوشترین و شناختهشدهترین شهر امارات در سطح بینالمللی مطرح شده است. این کشور از دهههای گذشته با تکیه بر درآمدهای نفتی، سرمایهگذاریهای عظیم، و سیاستهای باز اقتصادی، به یکی از موفقترین اقتصادهای خاورمیانه تبدیل شده است. با این حال، طی دو دهه اخیر، دولت امارات تلاش کرده است تا وابستگی خود به نفت را کاهش دهد و با توسعه صنعت گردشگری، حملونقل، تکنولوژی و ساختوساز، اقتصادی متنوع و پایدار بسازد. از برج خلیفه، بلندترین آسمانخراش دنیا در دبی، گرفته تا موزه لوور در ابوظبی، این کشور با پروژههای جاهطلبانهاش توانسته خود را به عنوان یکی از نمادهای مدرنسازی در منطقه معرفی کند.
زندگی در امارات، بهویژه در شهرهایی مثل دبی و ابوظبی، ترکیبی از فرهنگ سنتی عربی و سبک زندگی جهانی است. این کشور میزبان میلیونها مهاجر از سراسر دنیا است که برای کار، تحصیل یا زندگی به آنجا آمدهاند. حدود ۹۰ درصد جمعیت امارات را خارجیها تشکیل میدهند و همین موضوع باعث شده فضای اجتماعی متنوع و چندفرهنگی باشد. با اینکه اسلام دین رسمی کشور است و قوانین اسلامی بر بسیاری از جنبههای زندگی عمومی تأثیرگذارند، اما در مقایسه با بسیاری از کشورهای منطقه، امارات رویکردی میانهروتر دارد و تلاش میکند تعادلی میان حفظ ارزشهای بومی و جذب گردشگران و سرمایهگذاران خارجی برقرار کند. خدمات رفاهی، امنیت بالا، فرصتهای شغلی گسترده و زیرساختهای مدرن باعث شده این کشور به مقصدی جذاب برای زندگی و کار تبدیل شود. با این حال، چالشهایی همچون محدودیتهای حقوق کارگران مهاجر و مسائل مرتبط با آزادیهای فردی نیز وجود دارند که گاه مورد نقد سازمانهای بینالمللی قرار میگیرند.
